Płyta gazowa – szklana czy emaliowana?
Madams
Na całym świecie, 17 listopada, obchodzony jest dzień jednego z najbardziej znanych tureckich deserów – baklawy (tur. baklava). Ten słodki przysmak występuje w różnych smakach i kształtach. Święto baklawy to idealna okazja, żeby dowiedzieć się o niej trochę więcej. Baklawa potrafi w sobie rozkochać.
Najstarsze, pisemne wzmianki o tym deserze pochodzą z 1473 roku i znalazły się w Księgach Kuchennych Pałacu Topkapı. Dzięki temu wiadomo, że przepis na ten turecki smakołyk ukształtował się w czasach Imperium Osmańskiego. Podstawowym składnikiem baklawy są warstwy ciasta filo. Tradycyjnie powinno ich być 40. Przekładane są posiekanymi orzechami lub pistacjami i nasączone syropem cukrowym lub miodowym.
Baklawa przyjmuje różne kształty i kolory. Najbardziej znana w Türkiye (Turcji) jest Fıstıklı Baklava, przełożona i posypana pistacjami. Zazwyczaj kroi się ją w małe kwadraty lub prostokąty. Inny rodzaj tego deseru to Kuru Baklava, czyli sucha baklawa. Do jej przyrządzenia używa się gęstszego syropu, przez co jest słodsza i bardziej sucha niż klasyczna wersja. Można ją przygotować z dowolnymi orzechami, ale najczęściej używa się pistacji. Baklawa z orzechami włoskimi to Cevizli Baklava. Mniej słodka, stanowi przeciwwagę dla wersji z pistacjami. Zupełnie inny kształt ma Bülbül Yuvası, dosłownie „gniazdo słowika”. Jak nazwa wskazuje, ta baklawa jest okrągła, a środek ma wypełniony pistacjami lub orzechami włoskimi i polany syropem. Natomiast Sütlü Nuriye to najlżejsza ze wszystkich baklaw. Ma też trochę inny kolor, gdyż polana jest mlekiem, a nie syropem. Ostatni rodzaj baklawy to Fıstık Sarma, czyli pistacjowe ruloniki zrobione wyłącznie z tych orzeszków i cukru. W tej wersji deseru nie ma warstw ciasta filo, przez co jest mniej słodki, ale nadal polewa się go syropem.
Ostatnie komentarze