Czy kiedykolwiek czułaś, że nie jesteś wystarczająca? Możesz mieć partnera, dzieci i dom z białym płotem, o którym wszyscy marzą, karierę i wakacje w raju, ale nadal czujesz się nie dość dobra, niedopasowana. W rzeczywistości to dokuczliwe uczucie zżera cię i podpowiada, że czegoś ci brakuje. Ale czego?

Dlaczego tak się czujesz? Gdzie jest źródło?

Kiedy po raz pierwszy poczułaś, że nie jesteś wystarczająco dobra? Czy pamiętasz dzień, w którym wszystko się zaczęło? 

Czy w twoim życiu wydarzyło się coś, co zmieniło twoje postrzeganie siebie?

Zmiany mogą wywołać silny stres, uczucie lęku lub przytłoczenia. Zmiana pracy lub szkoły, zmiany w życiu miłosnym mogą mieć na nas większy wpływ niż podejrzewamy.

Uczucie bycia nie dość dobrym może zacząć się od trudnej dla ciebie zmiany i utrzymywać się przez dłuższy czas. Nikt z nas nie rodzi się z takim bagażem, nabywamy to odczucie w wyniku doświadczeń.

Takie emocje nie oznaczają, że dzieje się z tobą coś złego – to naturalna reakcja. Twoja niepewność przemawia do twojego umysłu negatywnymi doświadczeniami, porusza czułe struny, głęboko skrywane lęki i obawy.

Nawet jeśli zakopiesz i pozornie wyprzesz z pamięci nieprzyjemne doświadczenia, twoje ciało wciąż będzie je pamiętać, wciąż będzie przywoływać to, co zmieniło twoje odczucia na swój temat. Jednak nie zawsze tak się dzieje. Bardzo często doświadczamy bycia niewystarczającą w wyniku traumatycznych doświadczeń z dzieciństwa.

Nigdy dość dobra

To uczucie bardzo mocno tkwi w dorosłych córkach narcystycznych matek i osobach, które doświadczały maltretowania. Dr Bessel van der Kolk napisał fascynującą książkę o pamięci ciała. Wykorzystał swoje lata badań, aby wykazać, dlaczego maltretowane dzieci często stają się dorosłymi ze złożonymi problemami i poczuciem nieadekwatności. Teoretyzuje, że ciało śledzi traumę, nawet jeśli umysł ją blokuje.

Załóżmy, że dziecko było maltretowane, gdy miało trzy lata. Nie będzie miała możliwości przypomnieć sobie wydarzeń, których doświadczył, ponieważ i wiek, i poziom dojrzałości na to nie pozwalają. Jednak, gdy dziecko kończy sześć lat i zaczyna chodzić do szkoły, jego matka zaczyna dostrzegać sygnały wskazujące na to, że doszło do znęcania się.

Co to oznacza? Że nawet gdy z całej siły uda nam się stłumić i wyprzeć negatywne doświadczenia, one nie znikają. Tkwią głęboko zakopane, zamaskowane, po stertami nieistotnych kłopotów i problemów, ale zawsze do nas wracają. Traumy mają wpływ na całe nasze życie, czy się nam to podoba, czy nie.

Nie dość dobra, jak świat, w którym przyszło mi żyć

Poczucie bycia niewystarczającym jest pewnym produktem ubocznym sytuacji, w której się znalazłaś. Kluczem do wygrania z tą negatywną emocją jest twoja świadomość, że w głębi duszy doskonale wiesz, że to złudzenie, że jesteś „dość”.

Aby dotrzeć do twojego pierwotnego postrzegania siebie, musisz wrócić tam, gdzie nie masz ochoty wracać – do pierwotnej przyczyny. Musisz odsłonić swoje cierpienie, aby móc pracować nad uzdrowieniem swojego poczucia własnej wartości.

Jak się uzdrowić?

Na początku pomoc i wsparcie specjalisty, terapeuty będzie nie do przecenienia. Zajmie ci to trochę czasu i ćwiczeń, ale możesz nauczyć się wracać i odkrywać wydarzenia, które cię zmieniły. Musisz nauczyć się współczuć sobie, temu malutkiemu dziecku, które nadal skrywa się głęboko w tobie i przeżywa swój żal, ból czy lęk. Okazać sobie więcej empatii, zrozumienia, wybaczenia – zamiast strofować się za „słabość”.

Poczucie bycia niewystarczającym może być również mechanizmem obronnym przed silniejszymi emocjami. Te emocje nie są ani dobre, ani złe, ale należy się nimi zająć. Być może ta osoba żywi gniew lub urazę do swoich rodziców, do siebie samej. Aby wyleczyć rany na duszy, trzeba zacząć je widzieć.

Na podstawie:
powerofpositivity.com
„Nigdy dość dobra”, McBride Karyl, Wydawnictwo Feeria